Przygotowania do próby dzielności - skoki, klasa P

Karuchna

Ostatnimi czasy zgłosiłam Dziadka Weza do próby dzielności, dlatego postanowiłam trochę go dzisiaj do niej przygotować. Na pierwszy ogień poszły skoki - jego "działka", która na poziomie klasy P powinna być dla niego łatwizną.

- Dzień dobry! - powiedziałam wchodząc do stajni i prawie zeszłam na zawał gdy na powitanie odpowiedziała Gniad. Nie spodziewałam się nikogo o tak wczesnej porze. Udało mi się nie wypuścić z rąk sprzętu, a po chwili ochłonęłam na tyle by wejść do boksu Weza. Ogier powitał mnie dosyć obojętnie, ale bez wrogości. Założyłam mu kantar i wyprowadziłam na korytarz by uwiązać. Czyszczenie nie zabrało mi dużo czasu, zakładanie siodła i ogłowia również poszło bezproblemowo. Jeszcze raz sprawdziłam czy wszystko jest na miejscu po czym zabrałam gniadego na parkur.

Ponieważ Wezu ma doświadczenie w wyższych klasach pozwoliłam sobie od razu zmontować mu cały parkur. Oczywiście przed przejazdem należała się mu porządna rozgrzewka. Tradycyjnie zaczęliśmy od stępa, na lekkim kontakcie. Od początku pilnowałam aktywnej pracy zadu i dokładnie wyjeżdżałam zakręty. Wyjątkowo dużo czasu poświęciłam na wolty, ósemki i zmiany kierunku w tym chodzie zanim poprosiłam ogiera o kłus roboczy. W kłusie powtórzyłam te ćwiczenia, a potem zaczęłam ćwiczyć przejścia kłus stój - kłus, które wychodziły dzisiaj całkiem nieźle. Wezuwiusz był wręcz zadziwiająco grzeczny,świetnie reagował na pomoce i uważnie wykonywał ćwiczenia. Po małej przerwie w stepie poprosiłam o galop roboczy. W galopie pojeździliśmy na kole, potem zmieniliśmy kierunek i powtórzyliśmy to samo na drugą nogę. Uznałam, że jesteśmy gotowi do pokonania parkuru:

stacjonata wys 110 cm
okser szer 130 cm wys 100 cm
stacjonata wys 100 cm
triplebarre szer 150 cm wys 100 cm
okser szer 120 cm wys 100 cm
stacjonata wys 110 cm

Odległości między przeszkodami były pasujące, a zakręty niezbyt ostre, ale parkur nie był jakoś specjalnie prościutki. Zarządziłam chwilkę przerwy w stępie, a po niej poprosiłam ponownie o galop. Wezu zachował się jak prawdziwy profesjonalista i nie zafundował mi jak ostatnio rakietowego startu. Spokojnie skierowałam go szerokim łukiem w stronę pierwszej stacjonaty. Najazd wypadł dobrze i przeszkoda została bezproblemowo pokonana. W szeregu trochę się szarpaliśmy, Wezu nie chciał utrzymać równego tempa i skok przez okser wypadł nie za dobrze technicznie, ale dzięki swojemu doświadczeniu ogier "wyratował się" i uniknął zrzutki. Przy najeździe na następną stacjonatę dalej trwała między nami ostra walka, niestety Wezu jest silniejszy ode mnie, jak się uprze to zawsze postawi na swoim. Na szczęście mimo zbyt wysokiego moim zdaniem tempa pokonał kolejną przeszkodę bez zrzutki i w przyzwoitym stylu. Korzystając z okazji skierowałam go na chwilkę na koło by trochę ostudził swój zapał i dopiero po tym przerywniku poprosiłam o najazd na triplebarre. Po pokonaniu tej przeszkody został nam się tylko szereg okser - stacjonata. Starałam się maksymalnie upilnować Weza, dzięki czemu udało nam się przejechać szereg wręcz wzorcowo, były to nasze dwa najlepsze skoki dzisiejszego dnia. Po chwili przeszliśmy do stępa, oddałam gniademu wodze i poklepałam po szyi.
Na stęp końcowy przeznaczyłam ok. 20 minut, a gdy miałam pewność, że hanower już zupełnie ochłonął po przejeździe, zsiadłam i odprowadziłam go do stajni. Uwolniłam go szybko od sprzętu, opłukałam mu nogi wodą i odprowadziłam gniadego na padok. Potem wróciłam by posprzątać sprzęt i przeszkody.